Sokak depresif bi' portre ve ben akşamın dibindeyim
Bu dert ortağım sigara şu an yalnızlık mühim değil
Caddenin birindeyim, düşünmedim kiminleyim
Bi' sarhoşum, bi' hastayım, bi' mevsimin dilindeyim
Bu nevrozla yaşamak istediğim hayali yaşlı bir ev
Uykularım somurtarak sabaha kapıyı açtı yine
Keşke bekleseydin fakat tren kaçtı bile
Yolcular çok alımlıydı, trenin ismi aşktı bi' de
Neyse geçmiş aynı yerde düşüşlerimi izlesin
Bu gülüşleri bi' şarkı kadar dinle, güneşe çiz resim
Odam kadar
izbe
sin ve soğuk bir denizdesin
Çocukluk aşkı gibi bi' hıçkırıksın hep genizdesin
Soyutluğuna soyunduğum o oyunlardı keşkelerim
Ben susarsam içki kokan tüm kadınlar şevke gelir
Öfke benim sağ yanım sol yanımda dur geçme beni
Benle yürü de kadın o boş mezarları keşfedelim
Beni kendine istediğin gibi sor! (sor)
Ama benden başkası yok
Beni odandan istediğin gibi kov!
Ben yine kalbine taş basıyo'm
[Verse 2]
Sen benim kadarsın evet ben de senin
Genelgeçer kuralı benim duyduğun her felsefenin
Tüm çakallar enselenir, kavrulur nedense tenin
Hoşça kallar ümitlendi, sen gülümse ben severim
Saçlarında rüzgarım, hem neşem hem de hüsranım
Ve üzgünüm ki benim, senin duyduğun en düz tanım
İnsanım, hayalleri olan basit bi' insanım
Tam ortasında doğmuşum sabah bi'
30 Nisan
'ın
Martın ilk hararetiyle perdelerde sinek vardı
Hayat filmin en güzel yerinde giren bi' reklamdı
Bugüne kadar gerçek olan dilek var mı?
Adın gökkuşağıydı fakat saçlarında bi' renk vardı
Hangi duraktaysan orada bekler yorulmadan meleklerim
Şimdi bana yakın mısın sonum kadar?
Ve tek dostum saatlerce seyrettiğim soluk tavan
Belirsizim, sorum falan yok ne dersen olur tamam
Beni kendine istediğin gibi sor! (sor)
Ama benden başkası yok
Beni odandan istediğin gibi kov!
Ben yine kalbine taş basıyo'm